Aron doet het goed!

Aron gaat vandaag inmiddels al twee weekjes naar peuterspeelzaal en afgelopen week kwam ik zijn juf tegen en kreeg ik wat te horen over hem. Even snel een gesprekje over hoe hij het doet. Ik vond het fijn aangezien ik door school en stage hem niet kan ophalen vind ik het fijn om wel te kunnen horen hoe hij het doet.

Ze vertelde mij dat ze allemaal verbaasd zijn dat Aron nog maar 2,5 is. Aron kan heel goed praten, kan al goed dingen verwoorden en tja dat laat hem vaak ouder lijken. Ook met zijn lengte van 101 cm is hij niet de kleinste en komt hij aardig in de buurt van de vier jarigen in de groep. Verder doet Aron het heel goed op school, doet zijn best tijdens de ochtenden.

Hij begrijpt wat er van hem verwacht wordt in de kring, en tijdens het oplezen van de dag ritme kaarten snapt hij de meeste kaartjes al. De juf vraagt namelijk aan de kinderen wat de plaatjes betekenen. Ze vertelde mij dat ze begonnen was met de makkelijk kaartjes, maar ook de moeilijkere kaartjes kan Aron verwoorden. Super knap!

Ook vertelde ze dat Aron bijdehand is, dit kan ik beamen Aron heeft zijn bijdehandjes trekjes. Vaak zijn het kleine dingen  maar toch haha! Het siert hem ook wel, een boef met bijdehandse streken.

Aron vind school ook hartstikke leuk, en kan tijdens het eten ‘s avond goed goed vertellen wat hij allemaal gedaan heeft. “Buiten gespelen”, “Binnen gespelen” en ga zo maar door. Het is fijn om zo een gesprekje met hem te kunnen voeren. Zo weet ik dat hij een leuke dag heeft gehad maar ook leer ik hem na te denken over zijn dag.

Ons mannetje wordt groot, dat besef ik me elke dag weer. Over 3 maandjes wordt hij alweer 3 jaar, en dan duurt het dus nog maar één jaar voordat hij naar de echte school toe mag.

Ik ben een trotse mama!

 

Naar de peuterspeelzaal!

Vandaag was het zover (voor jullie gisteren) Aron mocht naar de peuterspeelzaal. Al de hele zomervakantie riep Aron dat hij naar school wil, en hoe lang het nog zou gaan duren. Terwijl wij op vakantie waren kwam er post binnen voor Aron. Namelijk het laatste formuliertje waarop de laatste gegevens ingevuld moesten worden. Afgelopen maandag ontving Aron een kaartje van zijn Juf H. waarop stond dat hij vandaag vanaf 09:00 uur welkom is op school.

Ik zal jullie de details van afgelopen nacht besparen denk ik. Nee ik doe het niet vertel het jullie gewoon. Om 4 uur vannacht werd Aron voor het eerst wakker, “mag ik nu naar school?”. Zuchtend ging Robert uit bed, want tja ik moest vandaag weer naar stage dus Robert was verantwoordelijk. Op bed kregen we nog een heel verhaal over wat Aron allemaal hoopte dat erop school zou zijn. (auto’s, vrachtwagens e.d.) Aron viel gelukkig snel weer in slaap maar een uur later volgde het riedeltje weer dezelfde route. En dat ging nog tot 7 uur zo door. Om half 8 ging de wekker en Aron was gelijk klaar wakker en hyper actief.

Nadat we ons hadden aangekleed zijn we richting de peuterspeelzaal gefietst. Terwijl wij binnen liepen kreeg ik een goed gevoel. Het zag er gezellig uit en Aron zijn juf kwam direct lief over. Toch heel belangrijk zo’n eerste indruk. Aron ging Direct spelen en wij mochten even rustig rond kijken. We merkten beide direct aan Aron dat hij hier op zijn plek zit. Hij speelde en legde goed contact met andere kindjes. We hadden nog even een kort gesprekje met de Juf en besloten daarna om te vertrekken. We kregen ook de keuze om te blijven maar ik zelf ben daar niet zo van. Ik weet dat Aron dan denkt dat we elke keer mogen blijven en dat vind ik niet handig.

Aron vond het op een gegeven moment ook wel voldoende en stuurde ons letterlijk de deur uit. Hij moest nog even gauw zijn beker en banaan in de bak doen en daarna kregen we een knuffel en een kus. Ook zwaaide hij nog even toen we buiten waren, maar al snel was hij weer gericht op zijn speelgoed. We fietsten beide met een goed gevoel weg, ik naar stage en Robert naar huis.

Om 11 uur mocht Robert Aron weer ophalen. Ik zat ondertussen op stage en was mega benieuwd hoe het gegaan was. Gelukkig was het allemaal goed gegaan en heeft Aron zich keurig gedragen. “Het was alsof hij hier al jaren komt” – Nou dat is goed om te horen! De eerste keer in de kring vond Aron nog een beetje moeilijk, hij zag het nut er niet van in haha! De kringen daarna ging het prima!

Tussen de middag had ik nog even gebeld met het thuisfront en Aron vertelde vol trots wat hij allemaal gedaan heeft op “school”.  Ook vertelde Aron dat hij niet kan wachten tot hij weer heen mag.

Ik ben echt trots op Aron en blij dat hij het zo leuk vind! Op naar vrijdag, dan mag hij weer een ochtendje spelen met zijn nieuwe vriendjes!

xox Joyce

winterjas inspiratie voor Aron

Noem me gek, maar ik ben al druk bezig om onze kasten te voorzien van winterkleding. Niet echt maar wel in mijn hoofd. Ik maak lijstjes met leuke jassen voor mij, en leuke jassen voor Aron. Inmiddels heb ik al een aantal leuke jassen gezien voor Aron, maar welke het wordt weet ik nog niet.

Jas 1 komt van de Zara en kost 39,95! Ik vind hem leuk alleen krijg bij de foto niet het gevoel dat hij door weer en wind kan. 

 

Jas 2 komt van de H&M een stoere en nette jas! Hij kost €39,95 maar ook bij deze jas geloof ik niet dat hij door weer en wind kan. 

 

Jas 3 is van Noppies, en kost €59,99. Ik vind hem leuk maar zou hem voor het bedrag niet kopen. Ik denk dat ik opzoek ga naar een look-a-like. 

En als laatste deze jas van de WE van €39,99. Afgelopen zomer hadden we ook een jas van de WE en ik moet eerlijk zeggen dat mij dat wel erg goed is bevallen. Het pasvorm is mooi en ik vind het model ook mooi! Dit is ook de enigste mooie jas (tot dusver) die ik ook nog eens door weer en wind voor me zie. 

Welke van de bovenstaande jassen vinden jullie het mooist?

xox Joyce

De beren-bliksem MCqueen taart!

In het kader van vakantie en leuke dingen doen bakte Aron en ik afgelopen dinsdag een heerlijke beren-bliksem MCqueen taart! We kochten afgelopen zaterdag een leuke bakvorm van een beer, die Aron wilde gebruiken om een taart te maken. Toen we dinsdag door de jumbo liepen om cakemix te halen voor de taart, zagen wij leuke cars figuurtjes. Deze figuurtjes zijn gemaakt van pure suiker (jup!) maar zien er super schattig uit!

Sinds het warme weer slaapt Aron weer ‘s middags, dus dat gaf mij mooi de gelegenheid om de cake alvast te bakken. Zodat het voor Aron niet zo lang duurde voordat het klaar was. Het kwam precies goed uit, want toen Aron wakker werd was ook de taart/cake klaar om af te koelen. Ondertussen gingen wij mijn bak spullen bij langs voor nog meer versieringen.

Aron vond het super leuk, ik spoot er wat crème op en Aron drukte zijn cars figuurtjes erop. Daarna nog een beetje versieren met chocolade stiften, en smullen maar!

‘Ik moet even brandweerman Sam bellen’

Aron is sindskort heel veel aan het bellen, niet echt natuurlijk maar fictief met een oude telefoon. Vorige week was een moment dat ik wel 20x vast in de boom heb gezetten en Aron de brandweer moest bellen om mij te redden. Heerlijk hoe de fantasie van een kind werkt! Vandaag geen mega lang artikel maar een leuk filmpje van Aron, die brandweerman Sam belt om mij te komen redden.

 

Ook heb ik nog een leuk filmpje van Aron, van afgelopen zondag. Wat er gebeurde toen ik heel even naar de wc moest.

Om het laatste filmpje kan ik achteraf heel hard lachen. Op dat moment dacht ik wel even %$$#@!#@%$ want we stonden net op het punt om op verjaardag te gaan. Ach het siert hem ook wel, hij kan zichzelf goed schminken  als een echte tijger!

Ik ben van plan vaker filmpjes te maken van Aron, en misschien ook samen (als in koken met….) wat vinden jullie hiervan?

Mocht je alle filmpjes willen zien die er nu al op staan dat kan hier: youtube mamajoyce

xox Joyce 

Op vakantie in Tuinesië!

Dit jaar hebben we besloten om niet op vakantie te gaan. Aangezien we een super bruiloft hebben gehad en nog een aantal klusjes in ons (niet meer zo) nieuwe huis hebben liggen. Maar wat een geluk hebben, het weer is heerlijk en we genieten volop, tijdens onze vakantie in Tuinesië! Hoeveel geluk hebben we eigenlijk neit met dit weer. De vakantie is hier begonnen sinds vorige week, en we hebben gewoon heerlijk weer! Komende week mogen we nog meer genieten van het mooie weer!

Op dit moment zien onze dagen er ongeveer zo uit: wakker worden, ontbijten, zwemmen, eten, zwemmen, eten, zwemmen, slapen (voor Aron dan) en papa en mama relaxen dan!

 

 

xox Joyce

Mijn papa en mama zijn getrouwd!

28 juni 2013 – Deze dag was niet alleen voor mij en Robert een spannende dag. Ook voor Aron gingen er allemaal spannende dingen gebeuren. Zijn papa en mama gaan trouwen, ook Aron trouwt met ons mee! De week voor de bruiloft begonnen we met een aftel kalender, aangezien Aron dagelijks vroeg of we gingen trouwen. Elke ochtend haalde wij één cirkeltje weg tot dat er kwam te staan TROUWEN!!! 

‘S ochtends werd het laatste cirkeltje verwijderd, die dag gingen we trouwen. Aron  zijn haar werd ‘s ochtends door de kapster even flink hard en in model gemaakt, waarna hij samen met Robert naar het ouderlijk huis van Robert vertrok. Hij ging daar eerst nog even lekker relaxen en samen met Robert de bloemen halen. rond 12 uur was het tijd om Aron zijn mooie kleertjes aan te doen. Hier had hij al een tijdje naar uit gekeken. Daarna werden Robert en Aron opgehaald door de “de oude buurman” om mij op te halen. De auto vond Aron alleen niet zo’n succes. Hij moest namelijk zonder stoeltje in de auto zitten. Toen Aron mij zag moest hij even goedkijken waar mama was, en zoals mijn moeder zo mooi vertelde: ‘Aron zag mama niet, hij zag alleen een prinses’ klopt het helemaal!

In de auto met wat lekkers werd Aron snel rustig, en tijdens het foto’s maken lieten we Aron een beetje zijn gang gaan. Lekker rennen op het groene grasveld en af en toe met papa en mama op de foto. Prima!

Nadat we foto’s hadden gemaakt, moest Aron eigenlijk weer bij ons in de auto. We hebben toen besloten dat Aron bij mijn ouders in de auto ging, en net voor het gemeentehuis weer bij ons in zou stappen. Dit vond hij prima! We waren ietsjes vroeg bij het gemeentehuis en Aron en zijn vriendje Bas werden ongeduldig, logisch ook. Ze begonnen met het kloppen op de deur van het gemeentehuis, wat al snel veranderde in schoppen oeps! Dat was natuurlijk niet de bedoeling maar liet ons allen wel lachen.

Tijdens de ceremonie was Aron, gewoon Aron. Hij riep toen de BABS begon, papa en mama gaan trouwen, papa en mama gaan trouwen! Duidelijk, wij gingen trouwen. Aron deed gewoon zijn ding, liep door de raadzaal heen en op belangrijke momenten was hij rustig. Nadat wij onze ringen hadden, kreeg Aron van ons een cadeautje. We hadden een tag laten maken met daarop een tekst als herinnering.

Ook mocht Aron zijn handtekening zetten op een trouwakte, waarbij hij toestemming gaf dat ik en Robert mochten trouwen. JEEJ! Daarna hebben we Aron met zijn opa’s en oma’s meegegeven. Wij gingen nog even foto’s maken en Aron was toe aan ravotten en lekker zijn gang gaan. Tijdens het feest hebben we vrij weinig gemerkt van Aron. Hij was zo moe dat hij om 9 uur/half 10 in slaap is gevallen thuis, op zijn eigen bedje.

De dag erna wist hij nog precies wat er allemaal gebeurd was, hij kon ook vertellen dat mama (ik dus) vanaf nu een Norder is. Dit heeft hij de hele week nog geroepen. Ook verteld hij nog bijna dagelijks over de auto van de oude buurman. Dat hij daar in heeft gezetten en dat we een feestje hebben gehad. Super leuk! Ook reageert hij leuk op de foto’s en wordt ik eindelijk door iemand serieus prinses genoemd haha!

Aron heeft genoten van deze mooie dag, en misschien herinnert hij zich later niet zoveel van de bruiloft. Voor mij was het belangrijk dit samen met hem te kunnen doen.

xox Joyce 

‘Mama? Gaan we nu trouwen’

Het komt steeds dichterbij, onze bruiloft! Ook Aron merkt die spanning en vraag er dan ook regelmatig na. Afgelopen week zat ik met Aron op de fiets, en vroeg hij: ‘mama gaan we nu trouwen?. Ik vertel Aron namelijk dat wij met z’n drietjes trouwen. Want hij hoort nou eenmaal bij ons. Aron is (op mijn beste vriendin na) de enigste die de jurk gezien heeft. Ik zat met Aron aan tafel en de foto op mijn telefoon moest ik gewoon laten zien. Ook voor hem zodat ik hem wat meer kon uit leggen dat papa en mama gaan trouwen. Zijn reactie op mijn jurk was onbetaalbaar: ‘ Wauw mama, dat is echt prachtig!’. Mensen die Aron een beetje kennen weten precies met wat voor enthousiasme hij dit gezegd heeft. Ik vroeg hem ook of hij nog wist wat hij aankreeg, dit was hij niet vergeten. ‘Aron krijgt pakje aan, met strikje!’, ‘mama ook strikje?’. Ontzettend lief natuurlijk, ik hoop dat hij het op de dag zelf ook allemaal nog begrijpt.

Tijdens de bruiloft zal Aron ook centraal staan, hij hoort bij ons. Zo geeft hij (hopelijk) de ringen. Aron kijkt al erg uit naar de bruiloft, elke dag vraagt hij er wel iets over, of zegt hij er iets over. Het ene moment trouwt hij met mij, het andere moment met Robert en mij en af en toe komt marjolijn even voorbij haha.

Zijn kleding ligt al klaar, zijn rode schoentjes staan klaar om gedragen te worden. Nog even wat reserve witte overhemden aanschaffen en dan kan voor Aron ook het feest begin. Want de vraag: ‘mama?’ Jij bent een Kaldijk en ikku ben een Norder en papa ook Norder’ ben ik inmiddels wel zat. Ik wil ook een Norder zijn! (niet omdat ik de naam mooi vind)

Nog 8 dagen, en dan trouw ik met Robert en ook met Aron. De mannen die mij gelukkig maken.

Het consultatiebureau

Gisteren was het (eindelijk) zover we mochten weer naar het consultatie bureau. Ik zelf vind het persoonlijk nooit zoveel aan, er komt weinig nuttige informatie en wat ze vertellen weet ik zelf ook wel. Maar het moet nou eenmaal. Het begint allemaal met het wegen en meten. Het was inmiddels 9 maanden geleden en ik was wel benieuwd hoe groot en zwaar Aron nu was. Op dit moment is Aron 95 cm en weegt hij 13,5 kilo. Met zijn gewicht zit hij net onder het gemiddelde en met zijn lengte er net boven. Prima zei de mevr. van het consultatie bureau.

Daarna mochten we al snel naar binnen, tijd voor wat motorische testjes. Aron moest van blokjes een toren bouwen en dat deed hij heél netjes en precies, alle steentjes moesten precies boven op elkaar. Tja zo vader, zo zoon zeggen ze toch? Haha! Daarna mocht Aron wat plaatjes aanwijzen vertellen wat hij zag. Dit deed hij uitstekend, hij kreeg nog het compliment dat zijn uitspraak erg mooi was. (Dat doet een moeder goed!) Daarna gingen ze nog even voetballen en gooien ook dit deed hij goed. Conclusie alles gaat goed. Qua spraak loopt hij gewoon voor, en daar zijn wij als ouders trots op en natuurlijk blij mee. Aron kan bijvoorbeeld vertellen wat hij die dag gedaan heeft, maar ook wat hij allemaal gegeten heeft. Super handig als hij -weer eens- geen avond eten wil hebben haha.

Toen we klaar waren bij het consultatie bureau zijn we nog even naar de balie gelopen van de stichting die hier de peuterspeelzaal regelt. We waren inmiddels wel benieuwd vanaf wanneer Aron naar de peuterspeelzaal mag. Vanaf september mag Aron naar “school”. Ik zelf denk dat Aron hier echt aan toe is, hij is klaar voor een uitdaging. We zijn blij dat hij (pas) vanaf september mag, anders zou hij voor 4 weekjes nog heen kunnen en dan was hij helemaal in de war geweest denk ik.

Op naar de komende tijd! 

xox Joyce

Naar de wc!

Stop de tijd, hou de wijzers tegen. Onze kleine man wordt groot, dag in dag uit worden we eraan herinnerd dat de tijd voorbij snelt. Een tijdje terug wilde Aron opeens op de wc zitten, gewoon zitten met broek aan verder niks. Ik was toen al mega trots, want tja jongetjes zijn meestal wat minder met plassen bezig.

Inmiddels zijn we een paar weken verder en is het alleen op de wc zitten, veranderd in echte plasjes! Ik heb een jaar geleden als een aftel kalender gekocht bij de action en inmiddels staat de auto al bij het huisje. Dit houdt in dat Aron een cadeau verdiende want, hij had 10 plasjes gedaan!

Afgelopen donderdag gingen we samen op pad, opzoek naar het perfecte cadeau. Aron wou graag een vliegtuig hebben dus onze zoekactie werd een tikkeltje lastiger gemaakt, dacht ik. We begonnen onze missie bij de Bart Smit, waar we eerst een inimini vliegtuig vonden van playmobile. Ik verbaasde me in de winkel wederom weer over de prijs van speelgoed. Een stukje verderop zagen we een vliegtuig van het merk Abrick, deze was 50 cm lang en net zo duur als de kleine van playmobile.

We lieten Aron zelf kiezen, aangezien het zijn cadeau was. Maar ik hoef natuurlijk niet uit te leggen welke vliegtuig Aron koos. Snel afgerekend, en daar liep onze (soms nog) kleine man met zijn grote tas. Thuis aangekomen moesten we direct de vliegtuig in elkaar te zetten. En wat is hij er blij mee.

Tips:

• Motiveer je kind, door positief te blijven. Geef complimentjes als het lukt (wij waren zelfs aan het klappen) maar geef ook complimentjes als het niet lukt. Bijvoorbeeld: Goed geprobeerd, gaan we straks nog een keer proberen. Door de complimentjes houdt je het plassen leuk.
  
• Maak het plassen leuk, de eerste keren zat ik met Aron bij de wc met een boekje. Zo was hij niet alleen bezig met het moeten plassen.
• Beloon je kind. Belonen hoeft niet altijd een cadeautje te zijn, dit kan bijvoorbeeld ook een tripje naar de kinderboerderij te zijn of een lekker (extra) ijsje. Belonen daagt uit en maakt het leuk. Draaf alleen niet door met belonen houdt het wel leuk.

Wij zijn er natuurlijk nog niet. Die luier zit nog steeds veilig om zijn billetjes, maar langzaamaan bouwen wij af en voor we het weten hebben wij een luierloze peuter. Dan is toch echt al het kleine eraf of niet?

xox Joyce & Aron